Sadece İçimden geldi..!

Nasıl başlanır bilemedim ama kendimi bu yazıyı yazmaktan da geri alamadım.Belki içimi dökmek ve bir nebze olsun rahatmak,belki de bir çok şeye olan birikmişliğimi kusmak…Ne derseniz deyin,ben sadece içimden geleni yazmak ve ileride bu dünya’nın rehavetine kapıldığımda tekrar tekrar okumak için yazıyorum.

Dün haber bültenlerine bir haber düştü.Öğrendiğim saati tam hatırlamasam da 13:15 sıralarında dendi.İlk başta bende eminim birçok kişi olayın bu denli acı verici yönünü farketmemiştim.Yine bir maden olayı deyip,öylesine bir bakmıştım.Zaten sürekli göz attığım sosyal medyada da pek bir şey yoktu..Belkide ondan bu kadar büyütmedim.İnstagramda birkaç kişide gördüm bende acıyı yaşamak ve hatırlatmak için mi bilmem bir fotoğraf paylaştım.Ama bu sabah uyandığımda tüm kanallarda o rakamları gördüğümde gerçekten  uyandım..!Bu uyanış öyle bir uyanış değildi.Tek tek bütün kanalları dolaştım.Belki 15-20 dakika tüm kanallarda kaldım.Sonuç  ikiyüz küsür  ölü..bilmem kaç yaralı..

İlk haberden itibaren içimden bir şey koptu resmen.Her haberde gözyaşlarımı tutamadım.Toprağın altında ümitsizce bekleyenleri,bekleyipte ölenleri düşündüm durdum.Çok dua ettim.Evet rabbim bu sebebi layık görmüştü bu masum kullara ve ölümü bu şekilde uygun bulmuştu.Onlara şehadet şerbetini nasip etmişti.İrkildim ..!Yine insanoğlu gafletiyle,ne alakaysa şöyle bir kendime geliyim dedim.Belkide, (acı ama gerçek) hayat devam ediyor moduna girip,yine bir gafletle telefonuma baktım.İnstagram,facebook heryer,herşey karanlık olmuş…Resmi olarak da milli yas ilan edilmiş…İçim daraldı.Ben burda,koca odamda daralırken,onlar bir karış toprak altında nasıl rahat kalırlar diye düşündüm  daha çok ağladım ve dua ettim.Sonra….

Sonra ne mi yaptım.?Yemek yedim,çamaşır yıkadım,ütü yaptım, ve yine telefona baktım.Evet arkadaşlar  insanoğlunun belki en kötü yönü gibi görünen,ama rabbimin verdiği belkide en büyük lütuf olan kimliğine büründüm.’’Acıya alışmak ‘’veya ‘’hayat devam ediyor” moduna…Hepimiz yapmıyormuyuz bunu.?.Acı kendi ailemizden olmadığında:(Bende bu gerçekle yüzleştim zaten.

Nitekim gördüm ki,tüm kanallarda programlar ilk başta,gözyaşı içinde “acımız büyük”diye başlarken,dünyanın sonu geldi modundayken ,ne hikmetse ilerleyen dakikalarda yemek yapmaya,cinayet çözmeye,kayıpları aramaya,uzman görüşleri almaya hatta bitki kürleri hazırlamaya devam etti.Sonuç neydi? Acı ama gerçek Sonuç..!Hepimiz için ”Hayat devam ediyordu”...

Evet ediyordu.Hepimiz nefes alıyorduk çok şükür,öyleki artık  nasılsa ümitler tükendi,acıyı bırakıp fitne sokmaya başlayabilirdik.Öylede oldu.

İnstagramdaki yorumları genelde okumam ama ,dedim ya  insanız.!Bakmaktan kendimizi alamıyoruz ne hikmetse..Ne önemi varsa? okuyasım geldi işte..!

Birisi satış yaptığı hesabına bir ürününü koymuş,altına yorum yazılmış.’’böyle bir günde bu olmadı’’

öbürü demiş;”hayat devam ediyor”.

Öbür;”bu renk bu güne olmadı,acıyadamı saygınız yok!’’

diğeri ;”acının ,yasın rengimi olur,acın varsa instagramda ne işin var geziniyorsun?bizde yaşıyoruz dualarımız onlarla” diyor..

öbürü ;lcd tv den haberlerini izliyoruz,yok bir maaşın kadar olan telefondan paylaşımını yapıyoruz,sen ise bizim için bir avuç kömür çıkarırken ölüyorsu!’ bu nasıl adalet..!”

öbürü; hala sayfasını tanıtma derdinde yorumların arasına ‘’sayfama beklerim’’ diyor,

birisi,”seni vicdansız yere batsın sayfan, burda bile sayfanımı düşünüyorsun?” diyor

diğeri ;daha afillli bir resim paylaşınca “size yakışan buydu !”deniliyor,

birileri ;yas var diye programlarını iptal ediyor,

birisi, hala” bugünde böyleydim” diye stilini resmediyor,

milletvekilinin biri çıkıp,alakasız yere” hükümet istifa!” diyor,birilerini suçlayarak kendini temizliyor,

öğrenciler, ortalığı yıkarak,birbirine girerek “madencilerin yanındayız”diyor

birileri yine  rant peşinde bu olaydan bile kendilerine prim sağlamayı başarıyor. ve ne yazık ki

birisi de, iki gün sonra bu dediklerinizi hatırlarsınız umarım diyor..

Herkes birbirinden daha üstün,herkes birbirinin akıl hocası ya,birbirinin canını acıtıyor.Hatırlarmıyız peki?

Hatırlamayız kardeşim.!Emin olun..!Bu ülke o kadar acılar yaşadı,hepsinde unutturmayacağız denildi.Hangisini hatırlayıp ağlıyorsunuz?1999 depreminde onlarca can gitti,birlik olundu,bu acı unutulmaz denildi.Şimdi o anki acıyı hissedebiliyormusunuz?Hayır..!1992 de Zonguldak da aynı acı yaşandı.Allah aşkına kaç kişi oturup buna üzülüyor?Onlarca şehit verildi.Ben net hatırlıyorum,gözlerim şişmişti ağlamaktan o zamanlar,şimdi tarihini bile hatırlamıyorum.Hadi bunları geçtim,canımdan can gitti,gözümün nuru,babamı kaybettim aniden 6 sene önce,o zamanlar  acımddan hiçbirşeyi görmezken,şimdi babacığımın yüzünü bile zor hatırlar hale geldim.

Evet acı ama gerçek de bu.İnsanoğlu acısını o an yaşar ve biter.!”Ateş düştüğü yeri yakar!” ama o da geçer.Bizler o kadar nankör varlıklarız ki,her olayda kendimizi aklayacak bir şey buluyoruz.Sosyal medyayı o kadar güzel karıştırıyor ve işimize geleni o kadar güzel yayınlıyoruz ki,önünü arkasını düşünmüyoruz.Çünkü ona inanmak istiyoruz.Belkide kendimizi suçlamak yerine başkalarını suçlamak işimize geliyor.Karşıt görüşlü olduğumuz herşeyi  nefretle,yanında olduklarımızı bir iki afilli sözle paylaşıyoruz.Çünkü biz duyarlı vatandaşız ya..Hani eksik kalmayalım diyoruz.Acıtasyonu çok seviyoruz.Kendimide dahil ediyorum.Canımı yaktığını bile bile,gözyaşları içinde acılı bir müzik eşliğinde,en dokunaklı fotoğraflardan hazırlanan haberleri izlemekten kendimi alamıyorum.Belkide daha fazla gözyaşı akıtınca,onların acılarına ortak oluyormuşum diye hissediyorum.Ya sonra?

Ne mi oluyor? Olan şu kardeşim.O yaşlar bir ertesi güne kalmıyor.O sözler,o fotoğraflar bir ertesi gün daha normalleşiyor.Neden mi?Çünkü alışıyoruz.toplum olarak acılara çok çabuk alışıyoruz.Kendimizi kandırmanın anlamı yok.Bizler malesef böyleyiz.Herkes kendini temiz görüyor.Kimse kötü düşünmüyor.Herkes iyilik timsali olmuş ya.Bende öyle olduğumu düşünüyorum elbette.!

Neye üzülüyorum şu an biliyormusunuz?1-2 günlük hırsla yazılan o kendini bilmez sözlere,

Acının en taze gününde ülkesinde yaşanan olaylara hiç aldırış etmezmiş gibi resim paylaşana da

Bu resmi paylaşan kişilere verilen tepkilere de üzülüyorum.

Be kardeşim nasıl bir ortamdayız ki,

Sen o insana akıl verme hakkını bulabiliyorsun kendinde,bir kardeşine bu kadar üzülürken diğer kardeşini bu kadar acımasızca vuruyorsun,üstelik kendin akıldan bi haberken..!

Be kardeşim! sen nasıl bir kafadasın ki,bir kardeşin acı çekerken,üstelik ülkende yas ilan edilecek duruma gelmişken, rahatlıkla bugün şu ürünüm şu fiyat diye paylaşım yapabiliyorsun?

Be kardeşim!Bir yanda sedye kirlenmesin diye çizmesini çıkarmak isteyen yaralı işçi,diğer yanda o işçinin hakkını savunduğunu iddia eden malum kişiler,her fırsatta nasıl kendinize pay çıkarabiliyorsunuz?

Nasıl bir kafayı yaşıyoruz inanın çözemiyorum.Neye, ne için üzülmeli bilemiyorum.Bu kadar duyarsız olunması da acıtıyor,aslında olmadığı bir duyarlılık içinde,kendilerini çok duyarlıymış gibi  gösteren sahte yüzlerde.!

Kimseyi yargılamak haddim değil.Belki çok afilli laflar kullanıp anlatamadım derdimi.İçimdekilerin çoğunu kelimeye dökmek bile zor.Belki çoğunuz yanlış anladı,yada anlamak istediği gibi anladı beni.Evet bende iki gün sonra  herkes gibi unutucam bu olayı.Bende paylaşıcam resimlerimi ardı ardına.Evet şu an bile arada,sosyal ağlara bakıcam haberler varmı diye..!Haber bültenleri de canlı yayını kesicekler.Eğlence programları devam edecek.Rutine döneceğiz..Ama şimdi değil.En azından ben dinimizce bile uygun görülen 3 gün yastayım..!Belki layıkıyla yapamıcam. ama babasını kaybetmiş bir kızın, neler yaşayabileceğini bildiğim için yastayım.Kocasını kaybetmiş bir kadının duyduğu acıyı gördüğüm için yastayım.

Hepimizin yaptığı birilerini suçlamak,ona buna laf atmak,ülkeyi karıştırmak..çünkü bunlar daha kolay.Bende inadına birlik olmak ve sadece bol dua etmeyi diliyorum.Ve saygı diliyorum,en azından ölülelere saygı..!

ve biliyorum bu yazıyı okuyanların bir çoğu,” reklam kokan hareketler bunlar” diyicek..!”Acın varsa sosyal ağda işin ne?” diyip sıyrılacak.Aç ,bir kuran oku! daha fazla faydan olur diyecek..Arkasından birileri lafa atlayıp,herkes başımıza imam kesildi diyecek..vs vs..gerisi aynı klişe laflar işte...

İşte söylediğim tamda bu arkadaşım,aynı sözler sizin içinde geçerli…Önünüzü arkanızı düşünmeden konuşmayın.Yapmadığınız yada yapamıyacağınız sözlerle acıtasyon yapmayın artık.

"Ne öyle tüm hayatınız boyunca bu acıyı yaşayacakmış gibi davranın,ne de hiç yaşamamış gibi…"

"Allah rahmet eylesin"

SERAP  BÜYÜK YILMAZER